Druk UV to wyjątkowa metoda druku cyfrowego, w której światło ultrafioletowe (UV) suszy lub utwardza tusz, kleje lub powłoki niemal natychmiast po ich zetknięciu z papierem, aluminium, płytą piankową lub akrylem. Technikę tę można stosować do drukowania niemal na wszystkim, o ile materiał mieści się w drukarce.
 
 		     			Technika utwardzania UV – fotochemiczny proces suszenia – została pierwotnie wprowadzona jako metoda szybkiego schnięcia lakierów żelowych do paznokci używanych do manicure, ale ostatnio została zaadaptowana przez przemysł poligraficzny, gdzie jest wykorzystywana do drukowania na wszystkim, od szyldów i broszur po butelki piwa. Proces jest taki sam jak w tradycyjnym druku, jedyną różnicą są używane tusze i proces suszenia – a także jakość uzyskiwanych produktów.
W tradycyjnym druku stosuje się tusze rozpuszczalnikowe, które mogą parować i uwalniać lotne związki organiczne (LZO), szkodliwe dla środowiska. Metoda ta generuje – i zużywa – ciepło oraz towarzyszący temu zapach. Ponadto wymaga dodatkowych proszków rozpyłowych, które wspomagają proces offsetowania i suszenia farby, co może trwać kilka dni. Tusze są wchłaniane przez medium drukarskie, przez co kolory mogą wydawać się wyblakłe i sprane. Proces drukowania jest ograniczony głównie do papieru i kartonu, dlatego nie można go stosować na materiałach takich jak plastik, szkło, metal, folia czy akryl, jak w przypadku druku UV.
W druku UV do utwardzania zamiast ciepła stosuje się lampy rtęciowo-kwarcowe lub diody LED. Specjalnie zaprojektowane światło UV o wysokiej intensywności podąża za specjalnym tuszem rozprowadzanym na nośniku druku, susząc go natychmiast po nałożeniu. Ponieważ tusz niemal natychmiast zmienia stan skupienia ze stałego lub pasty w ciecz, nie ma możliwości jego odparowania, a zatem nie uwalnia lotnych związków organicznych (LZO), toksycznych oparów ani ozonu, co sprawia, że technologia ta jest przyjazna dla środowiska i charakteryzuje się niemal zerowym śladem węglowym.
Tusz, klej lub powłoka zawierają mieszaninę ciekłych monomerów, oligomerów – polimerów składających się z kilku powtarzających się jednostek – oraz fotoinicjatorów. Podczas procesu utwardzania światło o wysokiej intensywności w ultrafioletowej części widma, o długości fali od 200 do 400 nm, jest absorbowane przez fotoinicjator, który ulega reakcji chemicznej – sieciowaniu chemicznemu – powodując natychmiastowe utwardzenie tuszu, powłoki lub kleju.
Łatwo zrozumieć, dlaczego druk UV wyprzedził tradycyjne techniki suszenia termicznego na bazie wody i rozpuszczalników i dlaczego oczekuje się jego dalszego wzrostu popularności. Metoda ta nie tylko przyspiesza produkcję – co oznacza, że można wykonać więcej w krótszym czasie – ale także zmniejsza liczbę odrzutów, ponieważ jakość jest wyższa. Wyeliminowane zostają mokre krople tuszu, co zapobiega ścieraniu się i rozmazywaniu, a ponieważ suszenie jest niemal natychmiastowe, nie występuje parowanie, a co za tym idzie, utrata grubości i objętości powłoki. Możliwe jest uzyskanie drobniejszych detali, a kolory są ostrzejsze i bardziej żywe, ponieważ nie ma absorpcji na nośniku druku: wybór druku UV zamiast tradycyjnych metod druku może zadecydować o tym, czy produkt będzie luksusowy, czy też będzie wydawał się znacznie mniej doskonały.
Atramenty charakteryzują się również ulepszonymi właściwościami fizycznymi, lepszym połyskiem, lepszą odpornością na zarysowania, chemikalia, rozpuszczalniki i twardość, lepszą elastycznością, a produkt końcowy charakteryzuje się zwiększoną wytrzymałością. Są również trwalsze i bardziej odporne na warunki atmosferyczne oraz oferują zwiększoną odporność na blaknięcie, co czyni je idealnymi do oznakowań zewnętrznych. Proces jest również bardziej opłacalny – można wydrukować więcej produktów w krótszym czasie, z lepszą jakością i mniejszą liczbą odrzutów. Brak emisji lotnych związków organicznych (LZO) oznacza niemal mniejsze szkody dla środowiska, a sama praktyka jest bardziej zrównoważona.
Czas publikacji: 29 maja 2025 r.




 
 				